Köprüden sonra son cikis!!

©Ilteris Sezer


Köprüden sonra son cikis..

Bu gökkusagi bile betondan kent –ki cogu zaman benden tenha- ve yüregimdeki cicekleri umursamaksizin beni cigneyen arabalar, yollar ve bu kalabalik; öylesine yasamak mesaisinde hep! Ve her görüsümde yollarda mutlu yüregimi ürküten, icimdeki mavi gözlü cocugun en güzel oyuncagini, düslerimi inciten, agizlar dolusu ve en büyük harflerle ‘KuRaL’ diye bagiran o malum uyari: 'Köprüden sonra son cikis!'. Görülesi degilmidir ötesi köprünün.. Ya bir kalp atimi kadar yaklasacaksam aradigim her ne iseye.. Ya düslerimin en cesur kusu konmak üzereyse düs bahcemin ekinine.. Yarini bilmemekteki o gizemli cazibe degilse tüm acilara ragmen 'yasamak güzel' dedirten söylesene nedir?! Ya köprünün sonundaki geceye caresiz firtinalar vadisinde yanliz bir kir cicegi küskünlügüm..

Yasamakla örselenmis tüm yüreklerin sakli ve sinsi kayiplari.. kabuslari, yani sevmek korkakligi! Düslerinde senaryo yazmaktan ürken, hayata ve onu yasamaya erkenden kirik not vermis askin mutlulugun – delinin kuyuya attigi tastan tek ve dogru bir aciklamasi olduguna inanmis yüreklerin kurallari.. yasaklari.. dogrulari..

Dogru nedir anlatsana
Nasil yasar, neyle beslenir ?!
Benal mi yoksa sevecenmidir ?!
Gözleri varmidir mesela
Ve varsa bile,
Seninkiler kadar güzelmidir?!?


©Feridun Düzagac